چرا پرسپولیس نبرد؟

پرسپولیس دو امتیاز نه چندان مهم را از دست داد، دو امتیازی که با توجه به اختلاف امتیاز این تیم با رقبا و همچنین عدم پیروزی رقیبان جدی شاید خیلی در سرنوشت قهرمانی تاثیرگذار نباشد اما این که تیم صدرجدولی، دارای بهترین خط حمله لیگ، به تیم ته جدولی که اصلا قرار بود این هفته در زمین حاضر نشود، نتواند گل بزند مسلما مساله خوشحال کننده ای برای هواداران سرخپوش نیست.

در ادامه نگاهی به دلایل این تساوی بدون گل خواهیم داشت؛ 

1- دفاع اتوبوسی: مسلما این مساله اصلی ترین دلیل تساوی بدون گل سرخ هاست. فاضلی با علم به وضعیت نه چندان به سامان تیمش، هیچ برنامه ای برای گلزنی تدارک ندیده و تا توانست تاکتیک های دفاعی را به شاگردانش گوشزد کرد. از سوی دیگر برانکو سیستم مناسبی را برای این دیدار انتخاب نکرده بود. سانترهای بی شمار و کم دقت در روزی که مدافعان نفت اکثر ضربات سر را به خوبی زدند باعث شد کمتر موقعیتی روی زمین برای تیم صدر جدولی ایجاد شود.

2- بازی بدون تماشاگر: تیمی که عادت دارد در غیرحساس ترین دیدارهایش حداقل 20 تا 30 هزار نفر را روی سکوها ببیند، مسلما در روزی که تماشاگرانش حضور ندارند از نظر روانی و انگیزشی افت می کند. پرسپولیسی ها امروز در حالی از حضور تماشاگران خود محروم بودند که وقایع دیدار استقلال و تراکتورسازی نشان داد کمیته انضباطی تصمیم چندان مناسبی اتخاذ نکرده است.

3- شهاب عادلی: سنگربان نفتی ها اگر می توانست در گذشته چنین عملکردی درون دروازه تیمش داشته باشد مسلما جایگاه این تیم انتهای جدول نبود. عادلی در تمام خروج هایش موفق عمل کرد و دو موقعیت بسیار عالی را نیز از سرخپوشان گرفت تا دروازه اش را مقابل بهترین خط حمله تیم بسته نگه دارد.

4- مبارزه با بازیکن سالاری: پرسپولیس از نظر نیمکت به اندازه نفرات اصلی قوا ندارد. به این شرایط اضافه کنید مشکل انضباطی منشا و احمدزاده. برانکو تصمیم گرفت به قیمت حفظ ابهت و پرستیژ خودش با بازیکن سالاری مبارزه کرده و دو ستاره تیمش را تنبیه کند. نتیجه یک علیپور تنها در خط حمله و یک خط هافبک ضعیف بود.

5- محسن مسلمان: هافبک سرخپوشان هر اندازه تا اینجای فصل در پاس گل دادن خوب عمل کرده در دیدار برابر نفت ضعیف ظاهر شد. هافبک سرخپوشان چندین شوت بی هدف داشت و پاس هایش خوب به مقصد نرسید. او در یکی از معدود حرکت های خوبش دو بازیکن نفت را جاگذاشت و شوتی نسبتا خوب را روانه کرد که با اختلاف اندک به بیرون رفت. هر چند در همین صحنه هم می توانست هم تیمی اش را صاحب توپ کند.

6- سیستم اشتباه: برانکو تصمیم گرفته بود منشا را تنبیه انضباطی کند. فارغ از درست یا غلط بودن این تصمیم، برانکو باید پس از این تصمیم چینش تیمش را تغییر دهد، اما استفاده از امیری که تجربه بازی کردن در حط حمله را ندارد، تاکتیک اشتباهی بود که جواب نداد. امیری در دوران فوتبالی اش چه در عرصه باشگاه و ملی نقش وینگر را داشته و طبیعی بود که نتواند به عنوان مهاجم عملکرد خوبی داشته باشد. حضور امیری در حملات باعث شده بود که نقش وینگر به سید جلال حسینی برسد که با توجه به عدم توانایی او در سانتر کردن از کارایی اش کاسته شده بود.

7- فاصله زیاد تا صدر: مسلما اگر سرخپوشان یک حریف جدی را در فاصله یکی دو امتیازی خود می دید با انگیزه بسیار بیشتری بازی می کرد اما وقتی نزدیک ترین رقیب را نزدیک به ده امتیاز اختلاف پایین تر می بیند و تابلوی نتایج هفته هم نشان می دهد که هیچ یک از رقبای جدی (استقلال، فولاد و پارس) پیروز نشده اند طبیعی است که عطش بازیکنان برای گلزنی کاهش پیدا کند.