پرده جدیدی از تحولات در آمریکای جنوبی
دلیل پیشنهاد مذاکره ونزوئلا به آمریکا
روزنو :وزیر امور خارجه ونزوئلا می گوید: کاراکاس خواستار آغاز مذاکره با دولت آمریکا بر مبنای احترام متقابل است. به گزارش خبرگزاری اسپوتنیک، خورخه آریزا، وزیر خارجه ونزوئلا در بیانیه‌ای گفته است: اکنون زمان مناسب برای دیپلماسی فرا رسیده است. ما آماده‌ایم تا به دیپلماسی برگردیم و با رعایت احترام پای میز مذاکره بنشینیم. دولت ونزوئلا خواستار برقراری مکانیزم مذاکره با دولت آمریکا بر مبنای احترام متقابل است.» در ادامه این بیانیه آمده است: استراتژی‌های ضدونزوئلایی دولت دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا شکست خورده است.
وزیر امور خارجه ونزوئلا می گوید: کاراکاس خواستار آغاز مذاکره با دولت آمریکا بر مبنای احترام متقابل است. به گزارش خبرگزاری اسپوتنیک، خورخه آریزا، وزیر خارجه ونزوئلا در بیانیه‌ای گفته است: اکنون زمان مناسب برای دیپلماسی فرا رسیده است. ما آماده‌ایم تا به دیپلماسی برگردیم و با رعایت احترام پای میز مذاکره بنشینیم. دولت ونزوئلا خواستار برقراری مکانیزم مذاکره با دولت آمریکا بر مبنای احترام متقابل است.» در ادامه این بیانیه آمده است: استراتژی‌های ضدونزوئلایی دولت دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا شکست خورده است.
به گزارش روز نو :این درخواست درحالی مطرح شده است که اقتصاددانان می‌گویند سقوط ونزوئلا بزرگترین سقوط اقتصادی خارج از دوره جنگ در حداقل ۴۵ سال گذشته است. به گزارش روزنامه نیویورک تایمز، زیمبابوه تحت حاکمیت رابرت موگابه سقوط کرد، فروپاشی شوروی، ناآرامی فاجعه‌بار کوبا در دهه ۹۰ میلادی؛ اکنون اما اقتصاد رو به زوال ونزوئلا از همه آن‌ها پیشی گرفته است. اقتصاددانان می‌گویند سقوط ونزوئلا، بزرگترین سقوط اقتصادی خارج از دوره جنگ در دست‌کم ۴۵ سال گذشته است.
کنت راگاف، استاد اقتصاد در دانشگاه هاروارد و اقتصاددان ارشد سابق صندوق بین‌المللی پول گفت: واقعاً فکر کردن به چنین تراژدی انسانی به این حجم در خارج حوزه جنگ داخلی دشوار است. این یک معیار برای سیاست‌های فاجعه‌بار دهه‌های آینده خواهد بود. برای یافتن سطوح مشابهی از ویرانی اقتصادی، اقتصاددانان در صندوق بین‌المللی پول به کشورهایی اشاره کردند که با جنگ تکه‌پاره شدند، مانند لیبی در اوایل همین دهه یا لبنان در دهه ۱۹۷۰.
در همین زمینه گفت و گو می کنیم با
احمد سبحانی کارشناس مسائل آمریکای لاتین و ونزوئلا و این سوال را مطرح می کنیم که: «ارائه پیشنهاد مذاکره به معنای شکست کودتا و اپوزیسیون است؟»
سبحانی می گوید: اساسا بحث ونزوئلا با مسئله ایران در تقابل با دشمنی واحد به نام آمریکا تفاوت دارد. پیشنهاد مذاکره، قطعاً با آن معنایی که ممکن است به ذهن خطور کند ـ یعنی تسلیم ـ کیلومترها فاصله دارد. این البته برای اولین بار نیست که دولت ونزوئلا به آمریکایی ها پیشنهاد مذاکره می دهد! همیشه و در همه
حال دولت کاراکاس معتقد بوده است که
چالش های فی مابینی از طریق دیپلماسی و مذاکره قابل حل است البته ارائه اینچنین پیشنهادی آن هم به آمریکا که دوران جدیدی از جنگ سرد را آغاز کرده طبیعتاً نشان دهنده این است که دولت قانونی ونزوئلا از پس مشکلات موجود برآمده و همچنان انسجام خود را حفظ کرده است.
سوال دیگری که در این گفت و گو مطرح
می شود باز می گردد به نقش بسیار پررنگ پمپئو در درگیری‌ها و ناآرامی ها در ونزوئلا، آیا طرح موضوع مذاکرات مستقیم مترادف با شکست وزیر امور خارجه آمریکا است؟!
این کارشناس مسائل آمریکای لاتین با ذکر این مسئله که طرح این سوال نشان می دهد شما نیز اپوزیسیون علیه دولت مادورو را مثلث بولتون، پمپئو و ترامپ می دانید نه خوان گوایدون و لوپز خاطرنشان می‌کند؛ کودتا و ناآرامی در ونزوئلا تازگی ندارد، این کشور کودتاها و ناآرامی‌های بزرگتری را تجربه کرده که در مقایسه با مورد اخیر، بسیار بزرگتر و هولناک تر بوده است، پس می‌بینیم دولت مادورو توانسته است آن اندازه همراهی که برای باقی ماندن بر سر قدرت لازم است را ایجاد کند. کودتاچیان برای ایجاد
شبکه ای قوی از مخالفان بسیار ناتوان بودند چون تمام نگاه آن ها به بیرون و مشخص به مثلث بولتون، پمپئو و ترامپ بود که آن نیز راه به جایی نبرد.
وقتی به اصل موضوع دقیق بنگریم خواهیم دید تمام تلاش اپوزیسیون برای بسیج نیروهایی که بتوانند دولت را سرنگون کنند در نهایت به چند ارتشی و یکی ـ دو فرمانده منتهی می شود پس قطعا باید بولتون، پمپئو و ترامپ را شکست خوردگان اصلی ناآرامی های اخیر ونزوئلا
به شمار آورد.
از سبحانی می پرسیم وقتی اقتصاد ونزوئلا را اقتصادی سقوط کرده می دانند آیا مادورو قادر خواهد بود همچنان بر اوضاع مسلط باشد؟
احمد سبحانی در پاسخ می گوید: ونزوئلا کشور ثروتمندی است، این کشور دارای ذخیره 21درصدی نفت جهان، الماس، آب شیرین و زمین های مستعد کشاورزی است اما دچار نوعی استعمارزدگی است تا جایی که در این کشور سیب زمینی و پیاز هم وارداتی است. تعداد پروازهای کاراکاس به مقصد آمریکا مساوی با تعداد پروازهای تهران ـ دبی بوده است و این یعنی ونزوئلایی ها آن اندازه ثروتمند بوده‌اند که خریدهای آخر هفته خود را در آمریکا انجام می‌داده‌اند اما وابستگی و تکیه به
سیاست های القایی که این کشور را در مسیر سقوط اقتصادی قرار داده کم کم اوضاع را به وخامت امروز انداخته وگرنه این کشور را همچنان باید یکی از ثروتمندترین کشورهای منطقه و چه بسا جهان به شمار آورد.
سبحانی ادامه می‌دهد: مادورو می‌تواند این شرایط را تغییر دهد به این شرط که اصلاحاتی عمیق در اقتصاد و سیاست‌های اقتصادی این کشور انجام و سطح وابستگی خود به دولت های دیگر را کاهش دهد. همچنین او باید به صنعت و کشاورزی توجه کافی نشان دهد.
از سبحانی می پرسیم به هر تقدیر آمریکا با تمام تلاشی که انجام داد در نهایت موفق به
بیرون راندن مادورو از اریکه قدرت در ونزوئلا نشد؛ پیام این نتوانستن چیست؟
این کارشناس مسائل بین المللی می‌گوید: این روزها آمریکا حداقل در چهار جبهه در حال جنگیدن است و این یعنی هیچ‌گاه تا این اندازه آمریکا غرق در مسائل جنگ سرد نبوده است. ترامپ تقریبا آشفته و عصبانی است چون اندک اندک به پایان دوران ریاست جمهوری اش نزدیک می شود و قطعا رقبا دست روی قول و وعده های انتخاباتی او خواهند گذارد. رویارویی با چین، کره، ایران و در نهایت روسیه و اروپا
دیگر رمقی برای آمریکایی ها نگذاشته! پس اگر می بینیم وزیر امور خارجه ونزوئلا در
بیانیه ای حرف از مذاکرات بر مبنای احترام به حقوق
طرفین می زند یعنی پشتیبانی از اپوزیسیون برای آمریکایی‌ها منفعتی در پی نداشته است.
آخرین سوال تکرار این سوال است که مادورو در نهایت می تواند بر مشکلات فائق آید یا نه؟
به گزارش روز نو :این درخواست درحالی مطرح شده است که اقتصاددانان می‌گویند سقوط ونزوئلا بزرگترین سقوط اقتصادی خارج از دوره جنگ در حداقل ۴۵ سال گذشته است. به گزارش روزنامه نیویورک تایمز، زیمبابوه تحت حاکمیت رابرت موگابه سقوط کرد، فروپاشی شوروی، ناآرامی فاجعه‌بار کوبا در دهه ۹۰ میلادی؛ اکنون اما اقتصاد رو به زوال ونزوئلا از همه آن‌ها پیشی گرفته است. اقتصاددانان می‌گویند سقوط ونزوئلا، بزرگترین سقوط اقتصادی خارج از دوره جنگ در دست‌کم ۴۵ سال گذشته است.
کنت راگاف، استاد اقتصاد در دانشگاه هاروارد و اقتصاددان ارشد سابق صندوق بین‌المللی پول گفت: واقعاً فکر کردن به چنین تراژدی انسانی به این حجم در خارج حوزه جنگ داخلی دشوار است. این یک معیار برای سیاست‌های فاجعه‌بار دهه‌های آینده خواهد بود. برای یافتن سطوح مشابهی از ویرانی اقتصادی، اقتصاددانان در صندوق بین‌المللی پول به کشورهایی اشاره کردند که با جنگ تکه‌پاره شدند، مانند لیبی در اوایل همین دهه یا لبنان در دهه ۱۹۷۰.
در همین زمینه گفت و گو می کنیم با
احمد سبحانی کارشناس مسائل آمریکای لاتین و ونزوئلا و این سوال را مطرح می کنیم که: «ارائه پیشنهاد مذاکره به معنای شکست کودتا و اپوزیسیون است؟»
سبحانی می گوید: اساسا بحث ونزوئلا با مسئله ایران در تقابل با دشمنی واحد به نام آمریکا تفاوت دارد. پیشنهاد مذاکره، قطعاً با آن معنایی که ممکن است به ذهن خطور کند ـ یعنی تسلیم ـ کیلومترها فاصله دارد. این البته برای اولین بار نیست که دولت ونزوئلا به آمریکایی ها پیشنهاد مذاکره می دهد! همیشه و در همه
حال دولت کاراکاس معتقد بوده است که
چالش های فی مابینی از طریق دیپلماسی و مذاکره قابل حل است البته ارائه اینچنین پیشنهادی آن هم به آمریکا که دوران جدیدی از جنگ سرد را آغاز کرده طبیعتاً نشان دهنده این است که دولت قانونی ونزوئلا از پس مشکلات موجود برآمده و همچنان انسجام خود را حفظ کرده است.
سوال دیگری که در این گفت و گو مطرح
می شود باز می گردد به نقش بسیار پررنگ پمپئو در درگیری‌ها و ناآرامی ها در ونزوئلا، آیا طرح موضوع مذاکرات مستقیم مترادف با شکست وزیر امور خارجه آمریکا است؟!
این کارشناس مسائل آمریکای لاتین با ذکر این مسئله که طرح این سوال نشان می دهد شما نیز اپوزیسیون علیه دولت مادورو را مثلث بولتون، پمپئو و ترامپ می دانید نه خوان گوایدون و لوپز خاطرنشان می‌کند؛ کودتا و ناآرامی در ونزوئلا تازگی ندارد، این کشور کودتاها و ناآرامی‌های بزرگتری را تجربه کرده که در مقایسه با مورد اخیر، بسیار بزرگتر و هولناک تر بوده است، پس می‌بینیم دولت مادورو توانسته است آن اندازه همراهی که برای باقی ماندن بر سر قدرت لازم است را ایجاد کند. کودتاچیان برای ایجاد
شبکه ای قوی از مخالفان بسیار ناتوان بودند چون تمام نگاه آن ها به بیرون و مشخص به مثلث بولتون، پمپئو و ترامپ بود که آن نیز راه به جایی نبرد.
وقتی به اصل موضوع دقیق بنگریم خواهیم دید تمام تلاش اپوزیسیون برای بسیج نیروهایی که بتوانند دولت را سرنگون کنند در نهایت به چند ارتشی و یکی ـ دو فرمانده منتهی می شود پس قطعا باید بولتون، پمپئو و ترامپ را شکست خوردگان اصلی ناآرامی های اخیر ونزوئلا
به شمار آورد.
از سبحانی می پرسیم وقتی اقتصاد ونزوئلا را اقتصادی سقوط کرده می دانند آیا مادورو قادر خواهد بود همچنان بر اوضاع مسلط باشد؟
احمد سبحانی در پاسخ می گوید: ونزوئلا کشور ثروتمندی است، این کشور دارای ذخیره 21درصدی نفت جهان، الماس، آب شیرین و زمین های مستعد کشاورزی است اما دچار نوعی استعمارزدگی است تا جایی که در این کشور سیب زمینی و پیاز هم وارداتی است. تعداد پروازهای کاراکاس به مقصد آمریکا مساوی با تعداد پروازهای تهران ـ دبی بوده است و این یعنی ونزوئلایی ها آن اندازه ثروتمند بوده‌اند که خریدهای آخر هفته خود را در آمریکا انجام می‌داده‌اند اما وابستگی و تکیه به
سیاست های القایی که این کشور را در مسیر سقوط اقتصادی قرار داده کم کم اوضاع را به وخامت امروز انداخته وگرنه این کشور را همچنان باید یکی از ثروتمندترین کشورهای منطقه و چه بسا جهان به شمار آورد.
سبحانی ادامه می‌دهد: مادورو می‌تواند این شرایط را تغییر دهد به این شرط که اصلاحاتی عمیق در اقتصاد و سیاست‌های اقتصادی این کشور انجام و سطح وابستگی خود به دولت های دیگر را کاهش دهد. همچنین او باید به صنعت و کشاورزی توجه کافی نشان دهد.
از سبحانی می پرسیم به هر تقدیر آمریکا با تمام تلاشی که انجام داد در نهایت موفق به
بیرون راندن مادورو از اریکه قدرت در ونزوئلا نشد؛ پیام این نتوانستن چیست؟
این کارشناس مسائل بین المللی می‌گوید: این روزها آمریکا حداقل در چهار جبهه در حال جنگیدن است و این یعنی هیچ‌گاه تا این اندازه آمریکا غرق در مسائل جنگ سرد نبوده است. ترامپ تقریبا آشفته و عصبانی است چون اندک اندک به پایان دوران ریاست جمهوری اش نزدیک می شود و قطعا رقبا دست روی قول و وعده های انتخاباتی او خواهند گذارد. رویارویی با چین، کره، ایران و در نهایت روسیه و اروپا
دیگر رمقی برای آمریکایی ها نگذاشته! پس اگر می بینیم وزیر امور خارجه ونزوئلا در
بیانیه ای حرف از مذاکرات بر مبنای احترام به حقوق
طرفین می زند یعنی پشتیبانی از اپوزیسیون برای آمریکایی‌ها منفعتی در پی نداشته است.
آخرین سوال تکرار این سوال است که مادورو در نهایت می تواند بر مشکلات فائق آید یا نه؟
سبحانی به صراحت می گوید با همان شرایطی که بر شمردم قطعاً می تواند و اگر نتوانست یعنی او نیز در انجام اصلاحات اقتصادی و سیاست های اقتصادی ناتوان بوده وگرنه آن قدرت و انسجامی که باید در اختیار داشته باشد تا بتواند ونزوئلا را از پرتگاه سقوط دور کند در اختیار دارد.
آفتابیزد
