رتبه بندی و فوق العاده ویژه، مطالبه به حق معلمان است!

چند روز قبل مسعود میرکاظمی رئیس جدید سازمان برنامه و بودجه اعلام کرد که طرح رتبه‌بندی معلمان به دلیل مغایرت قانونی که دارد فعلا متوقف می‌شود تا اصلاحیه آن صورت بگیرد، همین باعث شد تا اعتراض معلمان نسبت به عدم اجرای طرح رتبه‌بندی معلمان شدت بگیرد. گروهی از معلمان جلوی در سازمان برنامه و بودجه و وزارت آموزش و پرورش دست به تجمع زده‌اند و برای چند روز است که در آن محل مانده و تحصن کرده‌اند. بسیاری از آنها در شعارهایشان خواهان اجرایی شدن طرح‌های مصوب در خصوص معلمان هستند.

دلیل مخالفت رئیس سازمان برنامه با طرح رتبه بندی معلمان
 رئیس جدید سازمان برنامه و بودجه برای جلوگیری از اجرای این طرح گفته بود: «ما طی بررسی‌ها به این نتیجه رسیدیم که احکامی در رابطه با حقوق فرهنگیان صادر شده که با قانون مغایرت دارد و اختلاف بالایی ایجاد می‌کند که اگر قرار بر اجرای آن باشد به مشکل برمی‌خوریم. از این رو از وزیر قبلی خواستیم تا این احکام را برای این ماه اصلاح کند و با توجه به اینکه زمان‌بر بود قرار شد که در ادامه این اصلاحیه صورت بگیرد و ما هر آن چه طبق قانون باشد برای همسان‌سازی حقوق معلمان انجام خواهیم داد.»

طرح رتبه‌بندی معلمان در سال ۹۸ و پس از کش و قوس‌های فراوان به تصویب هئیت دولت رسیده بود. جزییات این طرح به سال ۹۰ برمی‌گردد، زمانی که شورای‌عالی انقلاب فرهنگی سند تحول بنیادین آموزش وپرورش را تصویب کرد. در فصل هفتم این سند، هدف‌های عملیاتی و راهکار‌ها و در بخشی دیگر به ارتقای منزلت اجتماعی و جایگاه حرفه‌ای منابع انسانی با تاکید بر نقش الگویی و جایگاه معلم و در راهکار دوم به استقرار نظام سنجش صلاحیت‌های عمومی، تخصصی و حرفه‌ای، تعیین ملاک‌های ارزیابی و ارتقای مرتبه (نظام رتبه‌بندی) علمی و تربیتی معلمان و تقویت انگیزه ارتقای شغلی در آنان بر اساس نظام معیار اسلامی اشاره می‌شود.

دریافت حقوق معلمان متناسب با هم ردیف خودشان در دانشگاه
این طرح در سال ۹۲ و در اوخر دولت دهم به مجلس ارائه شد. براساس این سند، وزارت آموزش و پرورش مکلف شد تا بر اساس ۴ رتبه شامل مربی معلم، استادیار معلم، دانشیار معلم و استاد معلم تعریف شد تا معلم با هر سابقه‌ای که دارد متناظر با هم‌ردیف خودش در دانشگاه، حداقل ۸۰ درصد حقوق را دریافت کند.

یکسال بعد، این طرح با تغییراتی دوباره تصویب شد و نوبخت رئیس سازمان برنامه و بودجه اعلام کرد که دولت علاوه بر تخصیص کامل اعتبارات مصوب به آموزش و پرورش برای اجرای نظام رتبه‌بندی معلمان در سال ۹۴ مبلغ یک هزار و ۳۵۰ میلیارد تومان و برای سال ۹۵ سه هزار و ۵۰۰ میلیارد تومان در نظر گرفته است. با این حال در سال ۹۴ این طرح درحالی اجرایی شد که بسیاری از معلمان به آن اعتراض داشتند و معتقد بودند که بخش محدودی از این طرح در حال اجرایی شدن است.

بعد از آن، اما اعلام شد که به دلیل عدم تخصیص بودجه مناسب و کافی، این طرح امکان اجرایی شدن ندارد؛ در سال ۹۸ وزیر آموزش و پرورش درباره جزییات این طرح گفته بود: «معلمان در رتبه‌های پنج گانه قرار می‌گیرند. رتبه یک، معلمان بعد از دو سال خدمت، رتبه دو بعد از شش سال خدمت، رتبه سه بعد از ۱۲ سال خدمت، رتبه چهار بعد از ۱۸ سال خدمت و رتبه پنح بعد از ۲۴ سال خدمت را در برمی‌گیرد. بر این اساس کسانی که در رتبه یک قرار می‌گیرند بین ۲۰۰ تا ۳۰۰ هزار تومان افزایش دریافتی خواهد داشت. متوسط دریافتی نیز حدود ۴۲۰ هزار تومان است.»

افشار نجف زاده نماینده معلمان چندی قبل در واکنش به توقف این طرح گفته بود: «۳۰۰ هزار تومان افزایش حقوق، گرهی از کار معلمان باز نمی‌کند، در نتیجه معلمان خواهان اجرای رتبه‌بندی معلمان هستند که یک بودجه‌ی ۱۵ هزار میلیارد تومانی برای آن تعیین شده است و لایحه آن هم توسط دولت دوازدهم به مجلس ارسال شده بود. بر این اساس، خواهان اجرای رتبه‌بندی بر اساس سند سال ۹۲ هستیم. به هر شکل مجلس تصویب نهایی این لایحه را از دستور کار خود خارج کرده است؛ در حالی که رتبه‌ها از ۱ تا ۵ مشخص است و کار ما برای تعیین اینکه هر معلم در چه رتبه‌ای قرار دارد، راحت شده است. اگر رتبه‌بندی آنگونه که در سند سال ۹۲ تبیین شده اجرا شود، به طور متوسط به حقوق هر معلم حدود ۲ میلیون تومان افزوده می‌شود که این خیلی تاثیرگذارتر از افزایش ۳۰۰ هزار تومانی فوق‌العاده ویژه است. ظاهرا استدلال مجلس این است که اینگونه که دولت دوازدهم در روز‌های آخر کار خود، لایحه آورده رتبه‌بندی قابلیت اجرا ندارد.