
مرعشی: اگر مرحوم آیتالله هاشمی در قید حیات بودند از کمکهای ایشان استفاده نمیشد
مهندس سید حسین مرعشی درباره بهره نبردن نظام از ظرفیت وجودی و همکارهای مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی می گوید:روش نظام جمهوری اسلامی ایران ساده فرض کردن معادلات پیچیده سیاسی و اجتمای امروز است. با این عدم نیازی که در نظام وجود دارد حتی اگر مرحوم آیتالله هاشمی رفسنجانی هم در قید حیات بودند از همکاری و کمکهای فوقالعاده و مؤثر ایشان استفاده نمیشد. کما اینکه در سال 88 به ایشان و آخرین خطبه نماز جمعه ایشان هیچ اعتنائی نشد.
سید حسین مرعشی، فعال سیاسی که سابقه نمایندگی مردم در دورههای پنجم و ششم مجلس شورای اسلامی، استانداری کرمان و ریاست سازمان میراث فرهنگی و گردشگری را دارد و مدتی در دولت آیتالله هاشمی رفسنجانی ریاست دفتر ایشان را برعهده داشت، در پاسخ به سؤالات روزنامه جمهوری اسلامی با عنوان «اگر آیتالله هاشمی بود…»، نقطه نظرات خود را بیان کرده است که مطالعه میفرمائید.
بطور کلی نقش شخصیتها و نهادهای واسط در مدیریت بحرانهای اجتماعی و سیاسی مهم و مؤثر تلقی میگردد. متأسفانه در جمهوری اسلامی ایران، هیچ احساس نیازی به شخصیتها و نهادهای واسط وجود ندارد. فرض مسئولان نظام این بوده و هست که اوضاع کشور همواره عادی بوده و مسئولان در قامت امام و مردم در نقش امت تابع ظاهر میشوند. هیچ نارضایتی و تمردی هم ازسوی امت متصور نبوده و توطئه دشمن تلقی میگردد. روش نظام جمهوری اسلامی ایران ساده فرض کردن معادلات پیچیده سیاسی و اجتمای امروز است.
با این عدم نیازی که در نظام وجود دارد حتی اگر مرحوم آیتالله هاشمی رفسنجانی هم در قید حیات بودند از همکاری و کمکهای فوقالعاده و مؤثر ایشان استفاده نمیشد. کما اینکه در سال 88 به ایشان و آخرین خطبه نماز جمعه ایشان هیچ اعتنائی نشد.
مرحوم آیتالله هاشمی زمانی مؤثر بودند که نظام رسمی کشور خود را نیازمند همراهی ایشان و یا حداقل بهرهگیری از مشاوره ایشان میدانست.
آخرین نقشآفرینی مؤثر مرحوم هاشمی در راستای اصلاح روابط ایران و عربستان در سالهای اوّل ریاست جمهوری آقای سیدمحمد خاتمی است. پس از آن به تدریج نظام آقای هاشمی و نقشآفرینی ایشان را محدود و محدودتر کرد بطوری که به خاطر دارم در سفر دوم ایشان به مکه مکرمه برای شرکت در اجلاس وحدت اسلامی که به دعوت مرحوم امیرعبدالله انجام شده بود (در دوره ریاست جمهوری آقای احمدینژاد) طرف سعودی علاقمند به استفاده از ظرفیتهای ایشان در بسط روابطی بود که به دلیل بیمهریهای دولت و مقامات عالی کشور ایشان حاضر به انجام هیچ گفتگوی جدی نشدند.