در حمله بعدی ایران به اسراییل کدام مناطق در برنامه تحریبی ایران قرار دارد؟

ایران در جریان جنگ ۱۲ روزه بنا به دلایلی از حمله به بسیاری از اهداف در سرزمین‌های اشغالی خودداری کرد. در دوره جنگ فشار‌ها و درخواست‌های زیادی برای حمله به این اهداف وجود داشت، اما برخی ملاحظات و سیاست‌ها مانع از آن شد.

به گزارش روز نو، اساساً برخی از اهداف باقی ماندند تا در صورت تشدید حملات رژیم صهیونی مورد حمله قرار گیرند و ازاین‌رو برای مهار دامنه تجاوزات تل‌آویو مورداستفاده قرار گرفتند.

بااین‌حال تضمینی وجود ندارد که حمله‌ای به آنها صورت نگیرد. در ادامه به برخی از این اهداف پرداخته شده است.

۱- تأسیسات آب‌شیرین‌کن

تأسیسات آب شیرین برای رژیم صهیونی نقشی حیاتی دارد، زیرا ۷۰ درصد آب شرب آن را تأمین می‌کند. در صورت هدف‌گیری این تأسیسات، تأمین آب شرب و کشاورزی آسیب جدی می‌بیند و در کوتاه‌مدت نیز قابل بازسازی نیست. حمله به این تأسیسات می‌تواند نقش بزرگی در کاهش تاب‌آوری و فروپاشی زندگی اجتماعی در سرزمین‌های اشغالی ایفا کند.

۲- شهر‌ها و شهرک‌های صهیونیست‌نشین کوچک‌تر

ایران در جریان جنگ به کلان‌شهر‌های تل‌آویو و حیفا و همچنین شهر‌های عمده رژیم مانند بئر السبع حمله کرد. بااین‌وجود در صورت ادامه جنگ، ایران می‌تواند سیاست ویرانی شهرک‌های صهیونیست‌نشین را با هدف گسترش ناامنی و تخریب کامل پیگیری کند.

با توجه به ابعاد کوچک این شهرک‌ها، هریک از آنان با یک تیر موشک با کلاهک بارشی به طور کامل نابود و غیرقابل‌سکونت می‌شوند. باتوجه‌به غیرقانونی بودن بسیاری از این شهرک‌ها به‌ویژه در کرانه باختری و جولان، حمله به آنها از مشروعیت بالایی برخوردار است.

۳- ایست و بازرسی‌ها و پایگاه‌ها در کرانه باختری

ایران می‌تواند در زدوخورد‌های آتی با هدف تولید آشوب و ایجاد آتش تهیه برای فعالیت عناصر مقاومتی، به ایست و بازرسی‌ها در مناطقی با جمعیت بالای فلسطینی مانند کرانه باختری یا منطقه کم‌جمعیت جنوب حمله کند.

۴- تأسیسات هسته‌ای

بنا به دلایلی ایران همچنان از حمله به تأسیسات هسته‌ای رژیم صهیونی خودداری کرده است. بااین‌حال احتمال دارد در آینده به این تأسیسات حمله کند. چنین حملاتی نباید الزاماً رآکتور دیمونا را شامل شود، بلکه می‌تواند زنجیره هسته‌ای رژیم را هدف گیرد.

۵- حملات ویران‌کننده متمرکز

با هدف تضعیف منطقه‌ای و فراهم‌شدن فضا برای حملات خارجی، ایران می‌تواند «حملات ویران‌کننده متمرکز» را اجرایی کند. به‌عنوان نمونه می‌تواند تأسیسات نظامی و شهرک‌های رژیم در نزدیکی مرز با لبنان، غلاف غزه یا شمال کرانه باختری را به‌شدت درهم بکوبد. در این صورت فضا برای یورش گروه‌های مقاومت به مواضع صهیونیست‌ها فراهم خواهد شد.

۶- اراضی کشاورزی

رژیم صهیونی در حملات خود به ایران در مواردی به تأسیسات کشاورزی ایران نیز آسیب وارد کرد؛ از جمله حمله به ساختمان یک چاه آب در استان خوزستان. ایران اگر به سمت هدف قراردادن اراضی کشاورزی در داخل فلسطین اشغالی حرکت کند، باتوجه‌به ابعاد اندک این سرزمین، آتش‌سوزی عظیمی در آن به راه افتاده و پس از جنگ به زمین سوخته تبدیل می‌شود.

۷- تمام ورودی‌ها و خروجی‌ها

رژیم صهیونی به دلیل آسیب‌پذیری‌اش در مبادی ورودی، حملاتی به بنادر و مرز‌های زمینی ایران نداشت. متقابلاً تهران نیز برای استمرار مبادلات تجاری نزدیک به سطح پیشین، از حرکت به سمت هدف قراردادن بنادر و گذرگاه‌های زمینی رژیم صهیونی خودداری کرد. بااین‌حال ایران از نظر مرز‌های آبی و زمینی تاب‌آوری بالاتری نسبت به رژیم صهیونی دارد و احتمال دارد در جنگی بعدی به سراغ چنین اهدافی برود.

انهدام کامل بنادر حیفا و اشکلون، از مدار خارج‌کردن کامل فرودگاه‌های بن گوریون و رامون و همچنین هدف قراردادن گذرگاه‌های مرزی با اردن و مصر می‌تواند رژیم صهیونی را در محاصره کاملی قرار دهد.

۸- کور کردن کامل چشم‌ها

در ساعات آخر جنگ، ایران و محور مقاومت بخشی از سیستم هشدار زودهنگام غرب در منطقه که حملات موشکی و پهپادی ایران را به رژیم صهیونی اطلاع می‌داد، هدف قرار دادند.

ایران خود به طور مستقیم رادار هشدار زودهنگام مستقر در قطر را که تا اوکراین را پوشش می‌داد هدف قرار داد و گروه‌های عراقی نیز رادار‌های مستقر در پایگاهی مانند التاجی را نابود کردند. تهران در درگیری‌های بعدی سریع‌تر و گسترده‌تر این زنجیره‌های راداری و شناسایی را هدف خواهد گرفت.