از تحریم خارجی تا نفوذ داخلی!

این خبرسازی‌ها بدون ارائه سند یا مدرک و تنها با استفاده از واژه‌هایی همچون «شبکه نفوذ»، «ویلا‌های مجلل در خارج» و «تراستی‌های مالی»، تلاش می‌کنند تصویری هیجانی و اتهامی بسازند. اما آنچه در این میان کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد، ضربه‌ای است که چنین فضاسازی‌هایی متوجه فعالان اقتصادی کشور می‌سازد؛ فعالانی که طی سال‌های اخیر نقش مهمی در تأمین مالی، نقل و انتقالات پولی و حفظ چرخه تجارت ایران در شرایط سخت‌ترین تحریم‌های غربی ایفا کرده‌اند.

به گزارش روز نو نکته قابل توجه این است که در برخی از این کانال‌ها حتی اسامی افرادی مطرح شده که هنوز تحت تحریم قرار نگرفته‌اند. انتشار چنین اسامی در فضای عمومی عملاً به معنای «گرا دادن به دشمن» است تا آنان نیز در لیست تحریم‌ها قرار گیرند و از چرخه فعالیت‌های مؤثر در دور زدن تحریم‌ها خارج شوند. این اقدام بیش از آنکه نشانه مبارزه با فساد باشد، خدمتی آشکار به تحریم‌کنندگان کشور و اقدامی برای دلسرد کردن فعالان اقتصادی است.

واقعیت این است که بسیاری از شرکت‌ها و صرافی‌هایی که در سال‌های گذشته به اقتصاد ایران کمک کرده‌اند، خود پیش‌تر توسط دولت آمریکا و اتحادیه اروپا تحریم شده‌اند. یعنی همان مجموعه‌هایی که بار سنگین دور زدن تحریم‌ها را به دوش کشیده‌اند، امروز از دو سو تحت فشار قرار گرفته‌اند: از یک‌سو تحریم‌های خارجی و از سوی دیگر شایعه‌سازی و تخریب داخلی.

با وجود این هجمه رسانه‌ای، تاکنون هیچ مرجع رسمی امنیتی یا قضایی کشور اطلاعیه‌ای مبنی بر وجود چنین پرونده‌های فسادی منتشر نکرده است. بدیهی است که اگر شبکه فسادی با ابعاد ادعایی وجود داشت، نهاد‌های امنیتی پیش از هر رسانه‌ای وارد عمل می‌شدند. سکوت این نهاد‌ها خود بهترین گواه بر بی‌اساس بودن این شایعات است.

سوال اساسی، اما همچنان باقی است: چرا با انتشاردهندگان اینگونه اخبار جعلی و تخریبی برخورد جدی نمی‌شود؟ آیا میدان دادن به این جریان‌های رسانه‌ای، چیزی جز بازی در زمین دشمن و تقویت پروژه فشار حداکثری علیه کشور است؟

به نظر می‌رسد سناریو‌های رسانه‌ای اخیر بیش از آنکه دغدغه شفافیت و مبارزه با فساد را داشته باشند، در خدمت یک عملیات روانی طراحی شده‌اند؛ عملیاتی که هدف اصلی آن نه مقابله با فساد، بلکه تضعیف جبهه داخلی و ضربه زدن به اعتماد عمومی و فعالان اقتصادی کشور است.