مشکل بزرگ تیم هاشمیان؛ «پرسپولیس» فوتبال را فراموش کرده!

شکست پرسپولیس مقابل خیبر خرم‌آباد نه فقط یک نتیجه تلخ، بلکه نشانه‌ای آشکار از گم‌گشتگی تاکتیکی و روانی در تیمی است که روزگاری نماد ثبات و اقتدار فوتبال ایران بود. تیمی که با ستاره‌هایی در زمین و نیمکتی پر از نام‌های بزرگ، این روزها حتی در برابر تیم‌های میانه‌جدول هم رنگ باختن به خود گرفته است.

در روزی که پرسپولیس باید با انگیزه و نظم برای بازگشت به مسیر قهرمانی به میدان می‌رفت، تنها چیزی که از تیم دیده شد مالکیت بی‌ثمر، پاس‌های عرضی و ذهن‌های خسته بود. هیچ نشانی از طرح بازی منسجم، تغییر ریتم یا خلاقیت در فاز هجومی وجود نداشت. نتیجه هم طبیعی بود؛ شکست از تیمی که با اتکا به انگیزه، نظم و ایمان به شانس خود وارد زمین شد.

وحید هاشمیان بدون شک از سرمایه‌های ارزشمند فوتبال ایران است؛ بازیکنی تحصیل‌کرده و با تجربه اروپایی. اما پرسش بزرگ این است: آیا او واقعاً برای نیمکت پرسپولیس آماده بود؟

به نظر می‌رسد پاسخ، دست‌کم در شرایط فعلی، نه باشد. تیم او فاقد ساختار مشخص است؛ بازیکنان نمی‌دانند در زمین چه باید بکنند، دفاع اشتباهات تکراری دارد و مهاجمان در غیاب برنامه تهاجمی، تنها به حرکات فردی دل بسته‌اند.
در بازی با خیبر، پرسپولیس ۶۵٪ مالکیت توپ داشت، اما تنها دو شوت در چارچوب زد؛ آماری که برای تیمی مدعی قهرمانی، فاجعه‌بار است. از سوی دیگر، واکنش‌های تاکتیکی هاشمیان در جریان بازی نه‌تنها گرهی نگشود، بلکه گاه موجب سردرگمی بیشتر بازیکنان شد.

پرسپولیس همیشه تیمی بوده که با غرور، جسارت و هویت قهرمانی شناخته می‌شده است؛ اما اکنون آن روحیه در تیم دیده نمی‌شود. بازیکنان با ترس بازی می‌کنند و مربی، به جای ساختن تیم، درگیر پاسخ دادن به انتقادهاست. این نشانه‌ی آغاز بحران است، بحرانی که اگر مدیریت نشود، ممکن است به فروپاشی روحی درون تیم بینجامد.

پرسپولیس به یک بازنگری جدی نیاز دارد؛ نه فقط در ترکیب یا چیدمان، بلکه در تفکر مربی‌گری. اگر قرار است تیم به مسیر قهرمانی برگردد، باید بپذیرد که نام بزرگ پرسپولیس به‌تنهایی کافی نیست. تاکتیک، انگیزه و برنامه لازم است سه عنصری که فعلاً در تیم هاشمیان دیده نمی‌شود.

با توجه به استعفای درویش هیأت مدیره باشگاه باید بداند که سکوت در این شرایط، خطرناک‌تر از هر اشتباه تاکتیکی است. وقتی تیم در سراشیبی سقوط افتاده، تأخیر در تصمیم یعنی پذیرش شکست. اگر قرار است اعتبار پرسپولیس حفظ شود، باید در کادر فنی تغییر ایجاد شود  نه از سر هیجان، بلکه از سر منطق و آینده‌نگری.

هاشمیان شاید مربی خوبی باشد، اما پرسپولیس امروز بیش از دانش، به اقتدار، جسارت و شوک مثبت نیاز دارد.
اگر مدیران باشگاه این واقعیت را زودتر نپذیرد، در پایان فصل، چیزی جز حسرت و اندوه برای هواداران باقی نخواهد ماند.