کریستیانو رونالدو، فرزندخوانده‌‌ای که پرز دوستش نداشت
ربیس باشگاه رئال مادرید، فلورنتینو پرز، با درآمد خالص سالانه 1.8 میلیارد دلار، یکی از قدرتمندترین شخصیت‌های اسپانیا است. قدرت نفوذ او معادل رییس بانک سانتاندر یا نخست وزیر این کشور است. پرز رییس گروه ساختمانی گروپو ای سی اس، با حدود 200 هزار کارمند در سراسر دنیا است. او پروژه‌های کلان متعددی در دنیا با ارزش بالغ بر میلیاردها دلار را مدیریت می‌کند. اما با وجود همه این موفقیت‌ها، گاهی فوتبال تصمیم‌گیری را برای این مدیر قدرتمند دشوار می‌کند. رئال مادرید 91 هزار و 370 عضو دارد، که صاحبان اصلی باشگاه هستند و رییس مطلوبشان را با رای‌گیری انتخاب می‌کنند؛ و تصمیمات مهم رییس، پیش از همه با واکنش اعضای باشگاه مواجه می‌شود.
رونالدو یکی از بزرگترین مشکلات پرز است. جایی که تصمیمات شخصی فلورنتینو وارد ماجرا می‌شود. قابل انکار نیست که رابطه او و رونالدو شروع خوبی نداشت و او همیشه دوست داشت تا رونالدو را بفروشد. جالب است بدانید پرز شش سال پیش در برابر انتقال رونالدو از منچستریونایتد مقاومت می‌کرد. رونالدویی که تاکنون نمایش خارق العاده‌ای در رئال مادرید داشته است، با میانگین گل بیش از یک گل در هر دیدار و رکورد هفده گل در لیگ قهرمانان.
رئال مادرید در زمان ریاست رامون کالدرون به دنبال رونالدو رفت. کالدرون و رونالدو برای انتقال این بازیکن در سال 2008 به رئال به توافق رسیدند. اما پیش از آنکه این هافبک پرتقالی قرارداد را امضا کند، الکس فرگوسن او را متقاعد کرد تا یک سال دیگر هم در انگلیس بماند. رئال مادرید در اردوی کلمبیا بود که خبر تعویق قرارداد رونالد به کالدرون رسید.
کالدرون از آن روز می گوید: «صبح از خواب بیدار شدم و تماسی از دفتر باشگاه دریافت کردم. به من گفتند می دانید چه شده؟ کریستین رونالدو اعلام کرده است که یک سال دیگر قرارداد خود را تمدید کرده است. من گفتم: غیر ممکن است. پانزده تا بیست دقیقه دیگر تماسی از رونالدو دریافت کردم. او به من گفت: آقای رییس، من واقعا متاسفم. من باید بمانم چون اینجا خوشحالم. فرگوسن مثل پدر دوم من است. من عاشق این تیم و هوادارانش هستم، من یک سال دیگر اینجا می مانم. من گفتم: حتما. هرطور راحتی. پس از آن همه کارها را برای سال بعد هماهنگ کردیم.»
سال بعد، رونالدو منچستریونایتد را بخاطر 30 میلیون دلار ترک کرد و تا دسامبر 2008 همه کارهای اداری انجام شده بود. کالدرون یک ماه بعد در ژانویه 2009، پیش از آنکه فرصت اعلام رسمی این انتقال را داشته باشد، از رئال مادرید رفت. پرز برای بار دوم به باشگاه بازگشته بود و با وجود اینکه بر اساس مفاد قرارداد رونالدو، در صورت فسخ، 30 میلیون دلار جریمه می‌شد، در برابر این انتقال مقاومت می‌کرد.
کالدرون در خصوص مشکلات پرز و رونالدو می گوید: «مشکل از آنجا شروع شد که پرز وقتی به رئال آمد گفت رونالدو بازیکن رئال مادرید نیست. او نمی خواست تصمیمی را که شاید در آینده نتیجه مطلوب ندهد، از روسای پیشین به دوش بکشد. او با خود فکر کرد، این بازیکن من نیست و بدرد من نخواهد خورد. می توانم با چنین پولی دو یا سه بازیکن خوب بخرم. من رونالدو را به رئال نخواهم آورد.»
رونالدو این را می دانست. عصبانی شد. مدیر برنامه های او، مندز گفت: بسیار خوب، ما می رویم و خسارت هم نمی خواهیم.
از خوش‌شانسی رئالی‌ها، مدیرکل وقت رئال مادرید خورخه والدانو، رییس را متقاعد کرد تا قرارداد را بپذیرد. والدانو از پرز خواست تا آرام باشد و اجازه ندهد غرورش جلوی انتقال بهترین بازیکن جهان را بگیرد. پرز آرام گرفت، اما این ماجراها باعث شد تا رونالدو در دو سه سال اول حضور خود در مادرید ناراضی باشد. در سپتامبر 2012، رونالدو که حالا در فیس بوک بیش از صدمیلیون هوادار داشت ، نهایتا نارضایتی خود ر اعلام کرد و در مصاحبه با خبرنگار بی‌بی‌سی گفت که از موقعیت خود در باشگاه ناراحت است.
جوانما تروبا، معاون سردبیر اسوشیتدپرس معتقد است رونالدو از اینکه پرز در مراسم بهترین بازیکن اروپا با او همراهمی نکرده بود، ناراحت بود. آن سال جایزه بهترین بازیکن به اینیستا رسید که در کنار ساندرو روسل رییس باشگاه بارسلونا در مراسم حضور داشت. به نظر می‌رسید که رونالدو از اینکه در نظر پرز جوجه اردک زشت است، غمگین بود. پرز بارها کریم بنزما و جیمز رودریگز را تحسین می‌کرد، اما رونالدو فرزند ناخواسته بود. پرز شخصا به خانه بنزما رفت تا او را برای پیوستن به رئال راضی کند. گونزالو هیگواین را که کالدرون خریده بود، فروخت و در ستایش گرت بیل که سوگلی او بود، لحظه ای تعلل نکرد.
دیگو تورس خبرنگار ال پیس، می‌گوید: «رئال حاضر بود رونالدو را پیش از پیوستن گرت بیل بفروشد. اما در آن لحظه حساس، فروش رونالدو منطقی نبود. پرز به زمان بیشتری احتیاج داشت تا بتواند جلوی اعتراض احتمالی هواداران را بگیرد. پرز رونالدو را دوست نداشت. او را نخریده بود. پرز دوست داشت گرت بیل کفش طلا را ببرد. او در رویای خود می‌دید که بیل جای رونالدو را می‌گیرد. چرا که او این فوق ستاره را خریده بود. او بیل را اولین ستاره 100 میلیونی تاریخ فوتبال کرده بود و احساس می‌کرد بیل حاصل دسترنج اوست.»
آن زمان پرز، رونالدو و مندز هیچ کدام در مورد آینده رونالدو در رئال مادرید نظری ندادند.
برخلاف آرزوهای پرز، بیل آماده رونالدو شدن نبود. او نمایش ضعیفی در دومین فصل حضور خود در مادرید ارائه داده است. به زبان اسپانیایی مسلط نیست و تنها دوست او در مادرید هم‌تیمی سابقش در تاتنهام، لوکا مودریچ است. در زمین بازی هم بیل به پای رونالدو نمی‌رسد. رونالدو در بازیهای بزرگ فصل، نمایس بهتری نشان داده است. او جاگیری‌ها و حرکات بهتری دارد، خود را بهتر از بیل در موقعیت گل قرار می‌دهد. گویی رونالدو بیل را از دور خارج کرده است.
به اعتقاد تورس، فلورنتینو کماکان معتقد است بیل باید رونالدو آینده، فوق ستاره آینده، نماد بعدی باشگاه باشد. اما این برای بیل خیلی دشوار است. شاید اگر رونالدو در باشگاه نبود، برای بیل ساده‌تر بود.
هواداران رئال مادرید عاشقانه رونالدو را دوست دارند. اما وقتی موتو ر گلزنی‌اش خاموش شود، آنها شروع به انتقاد و اعتراض خواهند کرد. استادیوم سانتیاگو برنابئو بزرگترین دشمن بازیکنان رئال مادرید است. کالدرون در خصوص هواداران رئال مادرید می‌گوبد: «هواداران رئال تعریف خودشان را از موفقیت دارند و این تنها به فوتبال مربوط نمی‌شود. برخلاف بارسلونا، سویا یا لاکورنا، 75درصد هواداران در مادرید متولد نشده‌اند و علاقه شان به تیم بخاطر شهرشان نیست. وقتی به استادیوم می‌روند، انگار به تماشای اپرا می‌روند. اگر آنها خوب آواز نخوانند، هو می‌شوند، سوت می‌زنند و دستمال‌هایشان را تکان می‌دهند. این چیزی است که وقتی بازیکنان به این شهر می‌آیند نمی‌دانند. آنها تعجب می‌کنند و می‌پرسند: چرا هو می‌کنند؟ چرا از ما حمایت نمی‌کنند؟.»
رونالدو هم وقتی در ماه مارس، افت مقطعی را تجربه می‌کرد، در بازی مقابل لوانته هو شد. در همان ماه، در نظرسنجی آسوشیتدپرس، 32درصد هواداران معتقد بودند او باید از تیم اخراج شود. او که تا آن زمان، 31 گل در 25 بازی لیگ بثمر رسانده بود. باورش آسان نیست که ببینیم هواداران رئال به چه سادگی عشق از یادشان می‌رود.
به نظر می‌رسد خودشیفتگی رونالدو، هواداران رئال را آزار می‌دهد. سال گذشته وقتی رونالدو پس از به ثمر رساندن گل چهارم تیمش از روی نقطه پنالتی، پیراهنش را تن درآورد و ژست قهرمانانه گرفت، به اعتقاد خیلی‌ها حرکتش اضافی بود. اینکه او هیچ گاه برای گل هم‌تیمی‌هایش شادی نمی‌کند و خوشحالی‌هایش تنها محدود به گل‌های خودش است، هم بعضا مورد انتقاد است. تروبا در خصوص جاه‌طلبی‌های رونالدو می‌گوید: «رونالدو ناراحت می‌شود اگر رئال مادرید ببرد و او گل نزده باشد. او جاه‌طلبی‌های کودکانه‌ای دارد که به او اجازه نمی‌دهد تا همه تیم را ببیند. او مثل یک کودک 10 ساله است. او همه کیک را می‌خواهد و نمی‌فهمد که باید این کیک را با همه شریک شود.
از طرفی بازیکنانی مثل ایسکو و راموس، بخاطر جنگندگی و سرسختیشان محبوب مادریدیستا هستند. هواداران مادرید عاشق بازیکنان سخت‌کوش و جنگنده‌اند. این روحیه را از اسطوره باشگاه آلفردو دی‌استفانو، که برای باز پس گرفتن توپ همیشه حریص بود، به ارث برده‌اند. تروبا با تاکید بر اینکه رونالدو انسان بدی نیست می‌گوید: «او ممکن است کمی خودخواه باشد، اما دوستانه است. او دشمنی ندارد. گرچه بیل می‌توانست تهدیدی برای موقعیت او باشد و گفته می‌شد که این دو مهاجم با یکدیگر صحبت نمی‌کنند، اما رونالدو هیچ گاه بد او را نگفته است. او همیشه از روزنامه‌نگاران و هواداران خواسته است که در مورد بیل صبور باشند.»
سوال اینجاست، پرز تا کی با رونالدو صبوری می‌کند و او را حفظ می‌کند؟ آیا او مرغی که تخم طلا می‌گذارد را می‌فروشد. آیا افکار خیال‌پردازانه تیم‌سازی‌اش، او را کور خواهد کرد؟ رونالدو گران‌تر از قبل شده است. شاید خیلی از تیم‌ها توان خرید او را نداشته باشند. اما با همه این اوضاع، بعید نیست که منچستریونایتد و پاری‌سنت‌ژرمن همه تلاش خود را برای خرید بهترین بازیکن جهان بکنند. اندی میتن ژورنالیست و سردبیر یونایتد وی استند، نشریه هواداری منچستر می‌گوید: «او دومین بازیکن جهان است. منچستر قطعا دوست دارد بازیکنی را داشته باشد که اول از همه با کیفیت بالا و خوب باشد و بعد از آن برای باشگاه موفقیت به ارمغان بیاورد و محبوب هواداران باشد.
مثل همه مسائل دنیا، مساله اصلی پول است. منچستر تلاش کرده بود او را برای سال 2013 به خدمت بگیرد. تماس‌ها برقرار شده بود. در آن زمان یونایتد باور داشت که ثبت قرارداد ممکن است. مدارکی موجود است که می‌گوید منچستر همچنان علاقه‌مند به خرید این بازیکن است، اما همچنان برای موقعیت پرز منطقی نیست که بازیکنی که در یک فصل 50 گل به ثمر رسانده را بفروشد.
مایکل رابینسون، بازیکن سابق لیورپول معتقد است: «فروش رونالدو بی‌فکری است. پرز بازیکنان بزرگ را جمع کرده است و جواهراتش را نمی‌فروشد. رونالدو گنج رویایی است. مهم نیست هواداران رئال او را دوست دارند یا نه، آنها از او می‌خواهند تا بهترین بازیکن جهان و اروپا باشد. بهترین بازیکن جهان باید در رئال مادرید بازی کند و آنها نمی‌توانند لیونل مسی را داشته باشند.»
کالدرون می گوید: «این بستگی به بازیکن دارد که خوشحال باشد یا نه. او ممکن ناگهان دلش تغییر بخواهد. او فرصت‌های دیگری دارد. آیا دوست دارد به انگلیس یا پرتقال برود؟ فکر می‌کنم او در حال حاضر خوشحال است و از زندگی‌اش در مادرید لذت می‌برد. او شهری که در آن زندگی می‌کند را دوست دارد.»
رونالدو پیش‌تتر گفته بود که می خواهد فوتبالش را در مادرید به پایان برساند. او حالا سی سال دارد و کمتر از قبل در زمین دوندگی می‌کند. او از مصدومیت‌های طولانی زانو رنج برد که در جام جهانی برایش دردساز شد. میگل آنخل نویسنده کتاب مادرید بارسا در مورد افزایش سن رونالدو می گوید: «رونالدو خسته است. بازی او فیزیکی است. او مثل مسی نیست. او مثل یک جانور است. یک ماشین. افزایش سن در بازی او تاثیر خواهد داشت.»
رونالدو بزرگترین اسطوره رئال مادرید نیست. بازیکنان دیگری مثل دی استفانو، امیلیو باتراگنو، رائول که اگر رونالدو با همین سرعت گلزنی کند رکورد گل‌های او را خواهد شکست، آمده‌اند و رفته‌اند. و مشخصا هیچ کدامشان فوتبالشان در این باشگاه به پایان نرسید. ورزش بی‌رحم است. خصوصا رئال مادرید که رییسی دارد که نگاه سردی به رونالدو دارد و به راحتی می‌تواند او را خرج کند و بفروشد.
شاید نه این تابستان، اما تا سال دیگر، باشگاه فکر کند که وقت آن رسیده که به ستاره اسطوره‌ای خود بگوید " به سلامت کریستیانو.. به سلامت"
رونالدو یکی از بزرگترین مشکلات پرز است. جایی که تصمیمات شخصی فلورنتینو وارد ماجرا می‌شود. قابل انکار نیست که رابطه او و رونالدو شروع خوبی نداشت و او همیشه دوست داشت تا رونالدو را بفروشد. جالب است بدانید پرز شش سال پیش در برابر انتقال رونالدو از منچستریونایتد مقاومت می‌کرد. رونالدویی که تاکنون نمایش خارق العاده‌ای در رئال مادرید داشته است، با میانگین گل بیش از یک گل در هر دیدار و رکورد هفده گل در لیگ قهرمانان.
رئال مادرید در زمان ریاست رامون کالدرون به دنبال رونالدو رفت. کالدرون و رونالدو برای انتقال این بازیکن در سال 2008 به رئال به توافق رسیدند. اما پیش از آنکه این هافبک پرتقالی قرارداد را امضا کند، الکس فرگوسن او را متقاعد کرد تا یک سال دیگر هم در انگلیس بماند. رئال مادرید در اردوی کلمبیا بود که خبر تعویق قرارداد رونالد به کالدرون رسید.
کالدرون از آن روز می گوید: «صبح از خواب بیدار شدم و تماسی از دفتر باشگاه دریافت کردم. به من گفتند می دانید چه شده؟ کریستین رونالدو اعلام کرده است که یک سال دیگر قرارداد خود را تمدید کرده است. من گفتم: غیر ممکن است. پانزده تا بیست دقیقه دیگر تماسی از رونالدو دریافت کردم. او به من گفت: آقای رییس، من واقعا متاسفم. من باید بمانم چون اینجا خوشحالم. فرگوسن مثل پدر دوم من است. من عاشق این تیم و هوادارانش هستم، من یک سال دیگر اینجا می مانم. من گفتم: حتما. هرطور راحتی. پس از آن همه کارها را برای سال بعد هماهنگ کردیم.»
سال بعد، رونالدو منچستریونایتد را بخاطر 30 میلیون دلار ترک کرد و تا دسامبر 2008 همه کارهای اداری انجام شده بود. کالدرون یک ماه بعد در ژانویه 2009، پیش از آنکه فرصت اعلام رسمی این انتقال را داشته باشد، از رئال مادرید رفت. پرز برای بار دوم به باشگاه بازگشته بود و با وجود اینکه بر اساس مفاد قرارداد رونالدو، در صورت فسخ، 30 میلیون دلار جریمه می‌شد، در برابر این انتقال مقاومت می‌کرد.
کالدرون در خصوص مشکلات پرز و رونالدو می گوید: «مشکل از آنجا شروع شد که پرز وقتی به رئال آمد گفت رونالدو بازیکن رئال مادرید نیست. او نمی خواست تصمیمی را که شاید در آینده نتیجه مطلوب ندهد، از روسای پیشین به دوش بکشد. او با خود فکر کرد، این بازیکن من نیست و بدرد من نخواهد خورد. می توانم با چنین پولی دو یا سه بازیکن خوب بخرم. من رونالدو را به رئال نخواهم آورد.»
رونالدو این را می دانست. عصبانی شد. مدیر برنامه های او، مندز گفت: بسیار خوب، ما می رویم و خسارت هم نمی خواهیم.
از خوش‌شانسی رئالی‌ها، مدیرکل وقت رئال مادرید خورخه والدانو، رییس را متقاعد کرد تا قرارداد را بپذیرد. والدانو از پرز خواست تا آرام باشد و اجازه ندهد غرورش جلوی انتقال بهترین بازیکن جهان را بگیرد. پرز آرام گرفت، اما این ماجراها باعث شد تا رونالدو در دو سه سال اول حضور خود در مادرید ناراضی باشد. در سپتامبر 2012، رونالدو که حالا در فیس بوک بیش از صدمیلیون هوادار داشت ، نهایتا نارضایتی خود ر اعلام کرد و در مصاحبه با خبرنگار بی‌بی‌سی گفت که از موقعیت خود در باشگاه ناراحت است.
جوانما تروبا، معاون سردبیر اسوشیتدپرس معتقد است رونالدو از اینکه پرز در مراسم بهترین بازیکن اروپا با او همراهمی نکرده بود، ناراحت بود. آن سال جایزه بهترین بازیکن به اینیستا رسید که در کنار ساندرو روسل رییس باشگاه بارسلونا در مراسم حضور داشت. به نظر می‌رسید که رونالدو از اینکه در نظر پرز جوجه اردک زشت است، غمگین بود. پرز بارها کریم بنزما و جیمز رودریگز را تحسین می‌کرد، اما رونالدو فرزند ناخواسته بود. پرز شخصا به خانه بنزما رفت تا او را برای پیوستن به رئال راضی کند. گونزالو هیگواین را که کالدرون خریده بود، فروخت و در ستایش گرت بیل که سوگلی او بود، لحظه ای تعلل نکرد.
دیگو تورس خبرنگار ال پیس، می‌گوید: «رئال حاضر بود رونالدو را پیش از پیوستن گرت بیل بفروشد. اما در آن لحظه حساس، فروش رونالدو منطقی نبود. پرز به زمان بیشتری احتیاج داشت تا بتواند جلوی اعتراض احتمالی هواداران را بگیرد. پرز رونالدو را دوست نداشت. او را نخریده بود. پرز دوست داشت گرت بیل کفش طلا را ببرد. او در رویای خود می‌دید که بیل جای رونالدو را می‌گیرد. چرا که او این فوق ستاره را خریده بود. او بیل را اولین ستاره 100 میلیونی تاریخ فوتبال کرده بود و احساس می‌کرد بیل حاصل دسترنج اوست.»
آن زمان پرز، رونالدو و مندز هیچ کدام در مورد آینده رونالدو در رئال مادرید نظری ندادند.
برخلاف آرزوهای پرز، بیل آماده رونالدو شدن نبود. او نمایش ضعیفی در دومین فصل حضور خود در مادرید ارائه داده است. به زبان اسپانیایی مسلط نیست و تنها دوست او در مادرید هم‌تیمی سابقش در تاتنهام، لوکا مودریچ است. در زمین بازی هم بیل به پای رونالدو نمی‌رسد. رونالدو در بازیهای بزرگ فصل، نمایس بهتری نشان داده است. او جاگیری‌ها و حرکات بهتری دارد، خود را بهتر از بیل در موقعیت گل قرار می‌دهد. گویی رونالدو بیل را از دور خارج کرده است.
به اعتقاد تورس، فلورنتینو کماکان معتقد است بیل باید رونالدو آینده، فوق ستاره آینده، نماد بعدی باشگاه باشد. اما این برای بیل خیلی دشوار است. شاید اگر رونالدو در باشگاه نبود، برای بیل ساده‌تر بود.
هواداران رئال مادرید عاشقانه رونالدو را دوست دارند. اما وقتی موتو ر گلزنی‌اش خاموش شود، آنها شروع به انتقاد و اعتراض خواهند کرد. استادیوم سانتیاگو برنابئو بزرگترین دشمن بازیکنان رئال مادرید است. کالدرون در خصوص هواداران رئال مادرید می‌گوبد: «هواداران رئال تعریف خودشان را از موفقیت دارند و این تنها به فوتبال مربوط نمی‌شود. برخلاف بارسلونا، سویا یا لاکورنا، 75درصد هواداران در مادرید متولد نشده‌اند و علاقه شان به تیم بخاطر شهرشان نیست. وقتی به استادیوم می‌روند، انگار به تماشای اپرا می‌روند. اگر آنها خوب آواز نخوانند، هو می‌شوند، سوت می‌زنند و دستمال‌هایشان را تکان می‌دهند. این چیزی است که وقتی بازیکنان به این شهر می‌آیند نمی‌دانند. آنها تعجب می‌کنند و می‌پرسند: چرا هو می‌کنند؟ چرا از ما حمایت نمی‌کنند؟.»
رونالدو هم وقتی در ماه مارس، افت مقطعی را تجربه می‌کرد، در بازی مقابل لوانته هو شد. در همان ماه، در نظرسنجی آسوشیتدپرس، 32درصد هواداران معتقد بودند او باید از تیم اخراج شود. او که تا آن زمان، 31 گل در 25 بازی لیگ بثمر رسانده بود. باورش آسان نیست که ببینیم هواداران رئال به چه سادگی عشق از یادشان می‌رود.
به نظر می‌رسد خودشیفتگی رونالدو، هواداران رئال را آزار می‌دهد. سال گذشته وقتی رونالدو پس از به ثمر رساندن گل چهارم تیمش از روی نقطه پنالتی، پیراهنش را تن درآورد و ژست قهرمانانه گرفت، به اعتقاد خیلی‌ها حرکتش اضافی بود. اینکه او هیچ گاه برای گل هم‌تیمی‌هایش شادی نمی‌کند و خوشحالی‌هایش تنها محدود به گل‌های خودش است، هم بعضا مورد انتقاد است. تروبا در خصوص جاه‌طلبی‌های رونالدو می‌گوید: «رونالدو ناراحت می‌شود اگر رئال مادرید ببرد و او گل نزده باشد. او جاه‌طلبی‌های کودکانه‌ای دارد که به او اجازه نمی‌دهد تا همه تیم را ببیند. او مثل یک کودک 10 ساله است. او همه کیک را می‌خواهد و نمی‌فهمد که باید این کیک را با همه شریک شود.
از طرفی بازیکنانی مثل ایسکو و راموس، بخاطر جنگندگی و سرسختیشان محبوب مادریدیستا هستند. هواداران مادرید عاشق بازیکنان سخت‌کوش و جنگنده‌اند. این روحیه را از اسطوره باشگاه آلفردو دی‌استفانو، که برای باز پس گرفتن توپ همیشه حریص بود، به ارث برده‌اند. تروبا با تاکید بر اینکه رونالدو انسان بدی نیست می‌گوید: «او ممکن است کمی خودخواه باشد، اما دوستانه است. او دشمنی ندارد. گرچه بیل می‌توانست تهدیدی برای موقعیت او باشد و گفته می‌شد که این دو مهاجم با یکدیگر صحبت نمی‌کنند، اما رونالدو هیچ گاه بد او را نگفته است. او همیشه از روزنامه‌نگاران و هواداران خواسته است که در مورد بیل صبور باشند.»
سوال اینجاست، پرز تا کی با رونالدو صبوری می‌کند و او را حفظ می‌کند؟ آیا او مرغی که تخم طلا می‌گذارد را می‌فروشد. آیا افکار خیال‌پردازانه تیم‌سازی‌اش، او را کور خواهد کرد؟ رونالدو گران‌تر از قبل شده است. شاید خیلی از تیم‌ها توان خرید او را نداشته باشند. اما با همه این اوضاع، بعید نیست که منچستریونایتد و پاری‌سنت‌ژرمن همه تلاش خود را برای خرید بهترین بازیکن جهان بکنند. اندی میتن ژورنالیست و سردبیر یونایتد وی استند، نشریه هواداری منچستر می‌گوید: «او دومین بازیکن جهان است. منچستر قطعا دوست دارد بازیکنی را داشته باشد که اول از همه با کیفیت بالا و خوب باشد و بعد از آن برای باشگاه موفقیت به ارمغان بیاورد و محبوب هواداران باشد.
مثل همه مسائل دنیا، مساله اصلی پول است. منچستر تلاش کرده بود او را برای سال 2013 به خدمت بگیرد. تماس‌ها برقرار شده بود. در آن زمان یونایتد باور داشت که ثبت قرارداد ممکن است. مدارکی موجود است که می‌گوید منچستر همچنان علاقه‌مند به خرید این بازیکن است، اما همچنان برای موقعیت پرز منطقی نیست که بازیکنی که در یک فصل 50 گل به ثمر رسانده را بفروشد.
مایکل رابینسون، بازیکن سابق لیورپول معتقد است: «فروش رونالدو بی‌فکری است. پرز بازیکنان بزرگ را جمع کرده است و جواهراتش را نمی‌فروشد. رونالدو گنج رویایی است. مهم نیست هواداران رئال او را دوست دارند یا نه، آنها از او می‌خواهند تا بهترین بازیکن جهان و اروپا باشد. بهترین بازیکن جهان باید در رئال مادرید بازی کند و آنها نمی‌توانند لیونل مسی را داشته باشند.»
کالدرون می گوید: «این بستگی به بازیکن دارد که خوشحال باشد یا نه. او ممکن ناگهان دلش تغییر بخواهد. او فرصت‌های دیگری دارد. آیا دوست دارد به انگلیس یا پرتقال برود؟ فکر می‌کنم او در حال حاضر خوشحال است و از زندگی‌اش در مادرید لذت می‌برد. او شهری که در آن زندگی می‌کند را دوست دارد.»
رونالدو پیش‌تتر گفته بود که می خواهد فوتبالش را در مادرید به پایان برساند. او حالا سی سال دارد و کمتر از قبل در زمین دوندگی می‌کند. او از مصدومیت‌های طولانی زانو رنج برد که در جام جهانی برایش دردساز شد. میگل آنخل نویسنده کتاب مادرید بارسا در مورد افزایش سن رونالدو می گوید: «رونالدو خسته است. بازی او فیزیکی است. او مثل مسی نیست. او مثل یک جانور است. یک ماشین. افزایش سن در بازی او تاثیر خواهد داشت.»
رونالدو بزرگترین اسطوره رئال مادرید نیست. بازیکنان دیگری مثل دی استفانو، امیلیو باتراگنو، رائول که اگر رونالدو با همین سرعت گلزنی کند رکورد گل‌های او را خواهد شکست، آمده‌اند و رفته‌اند. و مشخصا هیچ کدامشان فوتبالشان در این باشگاه به پایان نرسید. ورزش بی‌رحم است. خصوصا رئال مادرید که رییسی دارد که نگاه سردی به رونالدو دارد و به راحتی می‌تواند او را خرج کند و بفروشد.
شاید نه این تابستان، اما تا سال دیگر، باشگاه فکر کند که وقت آن رسیده که به ستاره اسطوره‌ای خود بگوید " به سلامت کریستیانو.. به سلامت"
