این بار علیه پیوستن CFT

این اظهارات در حالی مطرح می‌شود که کارشناسان اقتصادی و نهاد‌های تصمیم‌گیر بار‌ها نسبت به فرصت‌سوزی‌های گذشته در اجرای برنامه FATF هشدار داده‌اند. روزنامه «دنیای اقتصاد» در گزارشی با عنوان «هشدار فرصت‌سوزی در اجرای برنامه FATF» یادآور شده بود که سال‌های گذشته، ایران به دلیل تأخیر در تصمیم‌گیری، در فهرست سیاه این نهاد قرار گرفته و اکنون که دو لایحه «پالرمو» و «CFT» در مجمع تشخیص مصلحت نظام بررسی شده‌اند، نباید دوباره فرصت‌های اقتصادی از دست برود.

به گزارش روز نو در همین حال، آذر منصوری نیز در گفت‌وگویی با یکی از رسانه‌ها با اشاره به مواضع تندرو‌ها گفته بود که در هر مرحله‌ای که زمینه‌ای برای گشایش در کشور فراهم می‌شود، گروه کوچکی از مخالفان، بدون ارائه راهکار جایگزین، تنها مسیر مخالفت را انتخاب می‌کنند.

به نظر می‌رسد موج جدید مخالفت‌ها با CFT، تکرار همان رویه‌ای است که در سال‌های گذشته نیز در برابر هر طرح یا برنامه‌ای با هدف بهبود روابط اقتصادی و بین‌المللی کشور در پیش گرفته شده است؛ رویه‌ای که به باور بسیاری از کارشناسان، جز اتلاف فرصت‌ها و افزایش هزینه‌های اقتصادی برای کشور، نتیجه‌ای در بر نداشته است.

محمد باقرزاده، استاد دانشگاه و کارشناس مسائل اقتصاد سیاسی، در گفت‌و‌گو با آرمان امروز، با اشاره به اهمیت پیوستن ایران به پیمان بین‌المللی مبارزه با تأمین مالی تروریسم (CFT)، این اقدام را یکی از پیش‌شرط‌های ضروری برای بازسازی ارتباط مالی کشور با جهان دانست.

او تأکید کرد که پیوستن به این پیمان به معنای پذیرش استاندارد‌های شفافیت مالی در سطح بین‌المللی است و می‌تواند زمینه‌ساز اعتماد مجدد نظام بانکی جهانی به ایران شود. باقرزاده گفت، در شرایطی که اقتصاد کشور با محدودیت‌های بانکی و موانع مبادلات بین‌المللی روبه‌روست، هر اقدامی که بتواند مسیر همکاری‌های اقتصادی و جذب سرمایه‌گذاری خارجی را تسهیل کند، گامی مؤثر در جهت توسعه ملی خواهد بود.

به باور این استاد دانشگاه، نگرانی برخی مخالفان درباره محدود شدن استقلال اقتصادی کشور در نتیجه پیوستن به CFT مبنای فنی ندارد، زیرا این پیمان تنها چارچوبی برای مقابله با جریان‌های مالی غیرشفاف و غیرقانونی است و هیچ تعارضی با اصول حاکمیتی ایران ندارد. او تأکید کرد که بسیاری از کشور‌های منطقه، از جمله شرکای تجاری ایران، عضو این کنوانسیون هستند و در نتیجه، عدم عضویت ایران عملاً به معنای عقب‌ماندن از جریان مالی جهانی است. باقرزاده با بیان اینکه «عدم پیوستن ایران به CFT هزینه‌های مبادله را چندبرابر کرده است»، افزود: نبود ارتباط بانکی شفاف، هم برای دولت و هم برای بخش خصوصی زیان‌بار است. در واقع، تجارت خارجی کشور از مسیر‌های غیررسمی و پرهزینه انجام می‌شود که خود زمینه‌ساز فساد، رانت و کاهش رقابت‌پذیری اقتصادی است.

او در پایان خاطرنشان کرد که پیوستن به CFT نه‌تنها اقدامی اقتصادی، بلکه تصمیمی راهبردی و سیاسی برای بازگشت به مسیر تعامل سازنده با جهان است. به گفته او، با تصویب و اجرای این پیمان، ایران می‌تواند از فهرست سیاه FATF خارج شود و ضمن بهبود رتبه اعتباری خود، زمینه را برای توسعه صادرات، انتقال فناوری و افزایش رشد اقتصادی فراهم کند.