حتی زندان هم از دست اسراییل دیوانه در امان نماند!

یازده روز پس از آغاز تجاوز اسرائیل به ایران، مردم پایتخت دیگر زمان حدودی حملات را تا اندازه‌ای حدس می‌زنند. سمت شرق با تاریکی هوا صدای ضد هوایی پدافند و سپس انفجار‌های پی در پی شروع می‌شود، در جبهه غرب معمولا خبری نیست، اما گاهی انفجار در محله چیتگر و شهران محاسبات را بر هم زده، حدود میدان آزادی و شهرک اکباتان پس از حمله زودهنگام به فرودگاه مهرآباد در همان بامداد شنبه دومین روز جنگ در سکوت انفجار در مابقی نقاط شهر را نظاره می‌کند.

به گزارش روز نو، شهرک غرب پس از انفجار در یک پژوهشگاه وابسته به وزارت نیرو به صدای دیگر نقاط شهر گوش داده، اما نارمک، خدا می‌داند که چقدر آدم بیگناه در حملات متعدد به بافت مسکونی در نارمک روی در نقاب خاک کشیدند.

نوبنیاد، پاسدارن، لویزان و اکثر محلات شرق تهران هر شب توسط اشیاء متخاصم هدف حمله قرار گرفته‌اند.

اسرائیل در روز یازدهم، طبل جنگ را در نخستین ساعات بامداد نواخت. ساکنان تهران در اکثر نقاط احتمالا شب را چشم بر هم نگذاشتند، اما صبح آرام بود تا آنکه حوالی ساعت ۱۱، ۴ انفجار در ۴ نقطه شهر را تکان داد.

خبر‌ها نشان از انفجار در حوالی خیابان رشید یاسمی و اتوبان نیایش می‌داد و در مناطقی از تهران خبر قطع برق دهان به دهان می‌گشت.

به سمت ستون دود حرکت کردم. مشخص شد خاموشی‌ها بیشتر حوالی سعادت آباد، شهرک غرب و محله اوین بوده که به سرعت برطرف شده. اما در خیابان رشید یاسمی جایی که ساختمانی متعلق به نیروی انتظامی در آن قرار دارد، یک ساختمان بلند به طور کامل تخریب شده است.

موج انفجار تا حدی بوده که ساختمان‌های اطراف را تا چند خیابان آنسوتر تحت تاثیر قرار داده است. شیشه‌ها ریخته و چند ساختمان دیگر در همان امتداد تخریب شده است.

ساختمان صلح متعلق به جمعیت هلال احمر ایران سالم است و ستون دود و ازدحام نیرو‌های آتش نشان اطراف آن برخی از منابع خبری را به اشتباه انداخته که نکند این ساختمان مورد حمله قرار گرفته.

وقتی به ابتدای خیابان رشید یاسمی رسیدم آتش نشانان خسته با صورتی سیاه از دود و خاکستر در حال استراحت بودند.

آتش به سرعت مهار شده و در همین فاصله کوتاه دیگر خبری از دود و غبار ناشی از انفجار نیست.

خیابان‎های اطراف را بسته‌اند و امکان تردد با اتومبیل وجود ندارد.

در اتوبان نیایش نزدیکی مقر سپاه ثارالله بوی دود و سوختگی شدیدی به مشام می‌رسد، اما حضور پررنگ نیرو‌های امنیتی مسلح امکان ایستادن و بررسی بیشتر نمی‌دهد.

پلیس و نیرو‌های امنیتی کنترل اوضاع را در دست دارند.

در اطراف تپه‌های اوین جایی که سردر زندان مورد حمله قرار گرفته ازدحام جمعیت و نیرو‌های امنیتی بیشتر است. مردم نگرانِ زندانیان و سربازان وظیفه‌اند.

چند زن کنار اتوبان نشسته و شیون می‌کنند. یکی از زن‌ها به خانمی که بیش از دیگران بیتابی می‌کند اشاره کرده و می‌گوید: پسرش اینجا سرباز است، هنوز هیچ خبری نداریم.

خود زن نمی‌تواند صحبت کند، می‌خواهد جلوی اوین برود که نمی‌گذارندش. از من می‌خواهد اگر خبری گرفتم به او هم بدهم. من هم نمی‌توانم جلوتر بروم.

کمی آنسوتر نیرو‌های امنیتی از چند نفر همانجا کنار خیابان بازجویی می‌کنند. در خبر‌ها هم آمده چند نفری را گرفته‌اند که از روی تپه‌های اطراف اوین پهپاد به هوا فرستاده و احتمالا در حمله و ترور نقش داشته‌اند.

اوضاع چنان تحت کنترل و رصد است که کمی تعلل در کنار خیابان و یا صحبت کردن با افراد، شَک نیرو‌های امنیتی را بر می‌انگیزد.

یکی از کانال‌های خبری به نقل از منابع اسرائیلی گزارش داده «جنگنده‌های آنها طی دو ساعت گذشته بیش از ۱۰۰ بمب و مهمات را بر روی اهدافی در تهران فرو ریخته‌اند. به نظر می‌رسد این بزرگترین حمله هوایی به تهران در تاریخش بوده است»

در بزرگراه‌های تهران بیلبورد‌ها را به عکس و نام شهدای تجاوز اسرائیل اختصاص داده‌اند. یک زن نقاش، یک کارمند بانک به همراه دخترش، یک خانواده کامل از جمله پدر، مادر و دو فرزند کوچکشان، یک پسربچه خردسال با لباس کاراته.

حمله امروز دوشنبه دوم تیرماه به طور واضحی خشم مردم تهران از اسرائیل را بیشتر کرده. مرد میانسالی در نزدیکی پارک وی می‌گوید «وقتی در روز روشن به ساختمان اداری حمله می‌کنند مشخص است که به دنبال گرفتن تلفات غیر نظامی هستند. به هر حال کارمند‌ها سرکار رفته‌اند اینجا ما مغازه داریم و سر کار می‌آییم. لرزش انفجار وحشتناک است. طوری می‌زنند که کسی زنده نماند، معلوم است اینبار به قصد گرفتن تلفات زیاد حمله کردند»